چرا یزدانی حریف تیلور نمی گردد؟ - وبلاگ ساعت زنانه

به گزارش وبلاگ ساعت زنانه، با پیروزی امشب دیوید تیور مقابل حسن یزدانی و پیروزیت چندباره این کشتی گیر آمریکایی در برابر نابغه ایرانی کشتی دنیا، این سوال در فکر بعضی از طرفداران حسن یزدانی ایجاد شده که چه اتفاقی اتفاق افتاده که یزدانی به جز یک بار هرگز پیروز نشده تیلور را در رقابت های مختلفی که مقابل او قرار گرفته، شکست بدهد؟ سوال مهم این است که آیا تیلور یک کشتی گیر شکست ناپذیر و یک قهرمان دست نیافتنی است یا باز هم می گردد به پیروزیت پهلوان محبوب ایرانی امیدوار بود؟

یزدانی قهرمان یک دوره از رقابت های المپیک (ریو 2016) و سه بار قهرمان دنیا است و چهار نقره دنیای به دست آورده است. او بعلاوه یک برنز از مسابقات 2018 بوداپست دارد و به جز یکی از این مدال ها (2015 لاس وگاس) همه شکست هایش مقابل دیوید تیلور رقم خورده است. این چهارمین شکست او در یک میدان بین المللی بزرگ (المیپک و دنیای) مقابل حریف آمریکایی بود و جالب اینکه تیلور در هر چهار دوره مدال طلا را بر گردن خود انداخته است.

کشتی گیر آمریکایی در نبرد با یزدانی اغلب با شکل تهاجمی تری رقابت نموده و در کوشش بوده به هر نحوی که می تواند به پای حسن برسد و او را خاک کند؛ کاری که در مسابقه امشب حداقل سه بار از طرف او به نمایش عایدی و 9 امتیاز به دست آمده او ناشی از همین تاکتیک اولیه کشتی بود.

تیلور امشب کمی ایستاتر اما با گاردی کاملا بسته و با حالتی شبیه به یک گربه روی تشک نیم خیز بود و هر بار اراده کرد، پای یزدانی را در آغوش گرفت. جالب اینکه در هر سه مرتبه یزدانی به جای مقابله با تیلور سعی کرد با کنده کشی و بدل زدن پا را از دست تیلور خارج کند که یک بار پنج امتیاز از دست داد و در مرتبه بعدی نیز ضمن از دست دادن دو امتیاز خاک شدن تا مرز ضربه فنی پیش رفت که سوت انتها مسابقه به دادش رسید و البته شاید هم پشتش با تشک آشنا شد.

او یک بار دیگر هم در وقت دوم پس از دادن پا به تیلور سعی کرد روی پشت او فرود بیاید و کمر او را در دست بگیرد و روی او فن بزند که تیلور به سادگی حسن را به زیر کشیده و خاکش کرد و دو امتیاز دیگر به امتیازات خود افزود.

البته او چند بار دیگر هم برای رسیدن به پای حسن کوشش کرد، اما یزدانی با خیمه های سنگین مانع از امتیازگیری به وسیله او شد. با این حال مثل رقابت های دنیای دوره قبل، آنچه که در روی تشک رخ داد نمایش برتر تیلور، نرسیدن دست های حسن به پای او و البته درست برعکس یک خم دو خم دادن های حسن یزدانی به حریف آمریکایی اش بود؛ چیزی که شگرد او است و در همه مسابقات دنیای به سادگی آن را اجرا نموده و اغلب کشتی هایش را پیش از وقت اول به انتها می رساند .

نکته مهم این است که تا همین دوره امیدهای بیشتری برای پیروزی روی حسن یزدانی بود و او به تنهایی بار تیم ملی کشتی آزاد ایران را به دوش می کشید، اما با شکست امشب او در این رقابت دو نفره در مرتبه پایین تری نسبت به حریف آمریکایی قرار می گیرد و شاید هم این مسئله باعث گردد از سال آینده و در رقابت های المپیک پاریس، که احتمالا سومین فینال پیاپی یزدانی و دومین فینال متوالی تیلور خواهد بود، شرایط به نوعی متفاوت برای یزدانی پیش برود و او با ذهنی آرام تر و خونسردتر از گذشته به ملاقات تیلوری برود که قطعا پس از کمی استراحت دوباره خود را آماده حضوری قدرتمند و حداکثری در رقابت های المپیک پاریس خواهد نمود تا تبدیل به کشتی گیر تاریخ کشور آمریکا بگردد که در دو المیپک متوالی مدال طلا می گیرد.

برای ما که باختن یزدانی همواره تلخ و ناراحت کننده و غیرقابل هضم است هم این فرصتی برای پذیرفتن رجحان حریف و انسانی تر نگاه کردن به ماجراست.

اینکه شاید از بدشانسی یزدانی است که ستاره ای مثل تیلور در وزن او ظهور نموده که به سختی می گردد از پس او برآمد. این مسئله ای است که در رقابت های ورزشی اتفاق می افتد و گاهی با وجود همه شایستگی ها، یک حریف را نمی توانید شکست بدهید، که این موضوع برای خیلی از قهرمان های تاریخی کشور ما رخ داده است. به خصوص که تیلور نشان داده یکی از استثناهای ورزش کشتی تلقی می گردد .

با این حال نوع کار یزدانی و ضعف هایی که او در مسابقات قبلی خود در دورهای مقدماتی نشان داده بود مطابق پیش بینی ها به ضررش تمام شد و در شرایطی که گزارشگر تلویزیون تاکید داشت که حسن نباید پا را در اختیار حریف قرار دهد و بعد از این اتفاق اقدام به اجرای فن کند، این سناریو دقیقا در فینال تکرار شد تا او شکستی تلخ را مقابل تیلور تجربه کند. بعلاوه در طول مسابقات، یزدانی کمتر اقدام به انجام یک فن خاص کرد . شگرد کشتی او به مرور تبدیل به پیش انداز، زیر کتف زدن، بیرون راندن حریف از تشک و خاک کردن شده و با همین حرکت است که او از رقبای خود امتیاز می گیرد؛ در حالی که تیلور از نظر اجرای فن شرایط به مراتب بهتری از یزدانی در کشتی هایش دارد و به اصطلاح مسابقاتش تماشایی تر از پهلوان ما می گردد.

اینها نکاتی است که قطعا در طول دوران آماده سازی سال جاری مورد توجه کادرفنی بوده، اما در نهایت نتیجه روی تشک معین می گردد و کشتی گیر قوی تر در اغلب اوقات برنده است؛ کشتی گیری که جسارت حمله کردن و توان فن زدن را داشته باشد. در مسابقات حساس سال جاری باز هم این نکته را لمس کردیم که سطح قهرمانی با نمایش های محتاطانه و حساب و کتاب و چیزهایی از این دست جور درنمی آید.

آن کشتی گیری در اغلب اوزان مدال طلا را به خود اختصاص داده که یک نفس حمله نموده و چیزی را برای قضا و قدر و اتفاقات نگذاشته است. کمااینکه امیرحسین زارع مقابل تمام حریفان نامدار و سرسخت خود با همین روش برنده شد و وقتی در نهایت مقابل دوربین ها این ژست را می گرفت که تاج را به من بدهید، همه باور داشتند او با شایستگی قهرمان نو سنگین وزن دنیاست و شایسته این عنوان طلایی.

از حالا تا شروع مسابقات کشتی در مسابقات المپیک پاریس فرصت داریم که به این چیزها فکر کنیم؛ به این ناکامی که می تواند جایش را به یک کامیابی بدهد، به سبک شدن باری که روی شانه های یزدانی است و به یک انتقام شیرین در المپیک 2024 . البته به شرطی که از همان ثانیه اول یزدانی طوری حمله کند که تیلور فرصت جمع و جور کردن، زیر گرفتن و اجرای فن در مقابل حریف قابل احترام ایرانی اش را نداشته باشد.

به این سادگی ها هم البته نیست. ورزش حرفه ای در این سطح با این اندازه تداوم و درخشش یک چیز عجیب و غریب است. این را نباید فراموش کنید که همین نقره هم چه ارزشی دارد.

منبع: ورزش سه