اختلال میسوفونیا چیست؟ علت، علائم و روش های درمان - وبلاگ ساعت زنانه

به گزارش وبلاگ ساعت زنانه، دنیای اطراف ما مملو از صداهای گوناگون است. در حالی که بسیاری از ما هیچ توجهی به اغلب این صداها نداریم، برخی از افراد نسبت به آن ها بسیار حساس هستند. این افراد حتی با مشاهده عامل ایجاد صدا تحریک می شوند و واکنش های عصبی از خود نشان می دهند. منشأ این واکنش ها، یک بیماری به نام اختلال میسوفونیا (صدا بیزاری) است.

اختلال میسوفونیا چیست؟

میسوفونیا، یک نوع اختلال روانی است که در آن فرد مبتلا، نسبت به بعضی صداها واکنش احساسی یا فیزیولوژیکی شدید نشان می دهد. در حالی که برای بسیاری از مردم چنین صداهایی آزاردهنده نیستند. نام های دیگر این بیماری، صدابیزاری یا سندرم حساسیت صدایی انتخابی است.

مبتلایان به این سندرم، چنین صداهایی را صداهای دیوانه نماینده توصیف می نمایند. واکنش آن ها معمولاً به صورت خشم، آزردگی، ترس، وحشت و فرار نمایان می گردد. اغلب این بیماران، نسبت به صداهای دهانی حساسیت بیشتری دارند. صداهایی مانند صدای غذا خوردن، نفس کشیدن یا آدامس جویدن، برای آن ها بسیار آزاردهنده است.

بعضی دیگر از این نوع صداها، شامل صدای کار با کیبورد، ضربه زدن مداوم با انگشت و صدای برف پاک کن ماشین است. حتی گاهی حرکاتی تکراری مانند بی قراری فردی از روی اضطراب، هل دادن، تنه زدن یا تکان دادن پا نیز این افراد را دچار تنش می نماید.

به گفته محققین، احتمالاً یکی از عظیم ترین مسائل این صداها، تکراری بودن آن هاست. زیرا این تکرارها سایر مسائل پردازش شنوایی را تشدید می نماید. اختلال میسوفونیا علائم گستره ای از خفیف تا شدید دارد.

اختلال میسوفونیا چیست؟

میسوفونیا چه علائمی دارد؟

افرادی که واکنش خفیف دارند، معمولا احساسات زیر را تجربه می نمایند:

• عصبانیت
• ناراحتی
• همواره در حال فرار بودن
• نفرت

واکنش شدید شامل احساسات زیر می گردد:

• خشم
• عصبانیت شدید
• نفرت دائمی
• وحشت
• ترس
• پریشانی

اختلال میسوفونیا (صدا بیزاری) می تواند در زندگی اجتماعی افراد مسائل متعددی به وجود آورد. آن ها برای رفتن به محلی که احتمال می دهند چنین صداهایی وجود داشته باشد، از قبل دچار تنش و اضطراب می شوند، به طور مثال از رستوران رفتن یا خوابیدن در یک اتاق با فرزندان یا همسر خود خودداری می نمایند. با گذشت زمان و تشدید بیماری، ممکن است نبست به محرک های بصری هم واکنش نشان دهند، محرک هایی که احتمال می دهند بتواند صدا ایجاد کند.

چگونه به اختلال میسوفونیا مبتلا می شویم؟

سن آغاز این بیماری هنوز به طور کامل شناخته نشده است. اما اغلب از سنین 9 تا 13 سال آغاز می گردد. صدابیزاری در دختران بسیار شایع تر است و فرایند رشد سریعی نیز دارد. هر چند که از نظر علمی ارتباطی بین جنسیت و ابتلا به این اختلال اثبات نشده است.

پزشکان هنوز علتی برای این بیماری نیافته اند، اما از این موضوع اطمینان دارند که میسوفونیا به هیچ وجه ناشی از اختلالی در گوش نیست. آن ها معتقدند این اختلال، روح و جسم را به یک اندازه درگیر می نماید. در واقع صداها در مغز بیمار تأثیر می گذارند و مغز، بدن را وادار به واکنش هایی فیزیکی می نماید.

از آنجایی که گوش و شنوایی هیچ مسئله ای ندارد، ممکن است پزشک در تشخیص بیماری دچار مشکل گردد. اختلال میسوفونیا اغلب با اختلالات عصبی، اختلال دوقطبی یا اختلال وسواس فکری اشتباه گرفته می گردد. به همین دلیل بعضی از پزشکان معتقدند که این بیماری باید به عنوان یک اختلال جدید و مستقل دسته بندی گردد.

مطالعات اخیر نشان می دهد که میسوفونیا یک اختلال وابسته به مغز است. محققان به اختلالاتی در بعضی سیستم های عصبی مغز اشاره می نمایند که وظیفه تحریک پذیری نسبت به صدا، خشم و فرار را پردازش می نمایند. به علاوه، این بخش از مغز وظیفه کدبندی صداها را هم به عهده دارد.

درمان اختلال میسوفونیا

صدابیزاری چگونه درمان می گردد؟

صدا بیزاری یا سندرم حساسیت صدایی انتخابی، زندگی روزمره بیمار را کاملاً مختل می نماید، اما می توان آن را کنترل کرد. اختلال میسوفونیا با استفاده از یک روش چند رشته ای درمان می گردد. روشی که در آن تخصص صدا درمانی توسط متخصص شنوایی سنجی و مشاوران روانشناسی احتیاج است. مشاوران روانشناسی وظیفه حمایتی و آموزش استراتژی های مقابله را به عهده دارند.

در این حالت از دستگاهی استفاده می گردد که صداهای آزاردهنده در گوش بیمار را تبدیل به صداهای قابل تحمل می نماید. در واقع این صداها حواس بیمار را از سایر صداهای آزاردهنده پرت می نماید و از شدت واکنش او می کاهد.

یک روش درمانی دیگر، تبادل نظر درمانی است. همچنین شیوه زندگی نیز تأثیر بسزایی در مبتلا شدن به چنین بیماری هایی دارد. به طور مثال ورزش منظم، کنترل مقدار خواب، کنترل استرس و… نقش قابل توجهی در بهبود شرایط روحی و جسمی دارند.

به علاوه، برای کنترل صداهای محیط و آسیب ندیدن از آن ها می توان از هدست هایی برای کنترل این صداها استفاده کرد. یا می توان مکانی امن و آرام در منزل برای خود انتخاب کرد. جایی که هیچ کس صدایی مزاحم و آزاردهنده ایجاد نکند.

سخن پایانی

گفتیم که اختلال میسوفونیا مانند سایر بیماری ها، یک مشکل اساسی است، اما بعضی افراد این بیماری را جدی نمی گیرند. در حالی که مبتلایان به صدابیزاری به هیچ وجه به صورت اختیاری شیوه آزار دیدن از این صداها را انتخاب نکرده اند.

بنابراین اگر در اطراف خود چنین افرادی را مشاهده کردید، او را درک کنید و در صورت لزوم اطلاعاتی در رابطه با این بیماری در اختیارش قرار دهید. همچنین می توانید تجارب خود در نحوه برقراری ارتباط یا برخورد با چنین افرادی را با ما و سایر مخاطبان انگیزه به اشتراک بگذارید.

منبع: مجله انگیزه