جایگاه هواپیماها روز به روز کوچکتر می گردد! - وبلاگ ساعت زنانه

به گزارش وبلاگ ساعت زنانه، جایگاه هواپیماها در طول تاریخ دستخوش تغییرات فراوانی شده است که البته به جرات می توان گفت که همگی در جهت کوچک کردن فضای در اختیار مسافر بوده است. برای مثال در کلاس مالی، فاصله بین ردیف های جایگاه های مسافران در سال 1970 و قبل از آزادسازی شرکت های هواپیمایی، حدودا 35 اینچ بوده که هم اکنون به حدود 31 اینچ رسیده است. بعلاوه عرض جایگاه مسافران این کلاس نیز از 18 اینچ به 16.5 اینچ کاهش یافته است.

استیو کوهن، یکی از نمایندگان سنای آمریکا از استان تنسی که پیشنهاد خارج شدن جایگاه از هواپیما در مواقع اضطراری را ارائه داده است، این هفته در یک مصاحبه گفت:

جایگاه های کوچکتر، نگرانی ها را در خصوص بهداشت و ایمنی مسافران تا حد زیادی بالا می برد.

کوهن که یکی از اعضای کمیته حمل و نقل و زیرساخت در مجلس آمریکا است، روز سه شنبه خاطرنشان کرد که لایحه ای را در این مورد به مجلس سنا تقدیم خواهد نمود که در روز پنج شنبه مورد آنالیز و رای گیری قرار خواهد گرفت. ناگفته نماند که شرکت های مختلف هواپیمایی اعلام نموده اند که با قدرت تمام با این لایحه خواهند جنگید! گویا این عزیزان قصد دارند شرایط را به گونه ای پیش ببرند که تا چند سال دیگر، در هواپیما هم مثل مترو تا رسیدن به مقصد، ما را در 10 سانتی متر مربع جا بدهند!

خانم جین مدینا، سخنگوی A4A (یک گروه هواپیمایی) می گوید:

ما معتقدیم که نقش دولت در معین مقدار جایگاه های اتومبیل، هواپیما، اتوبوس، قطار و... تنها محدود به معین مصادیق امن و غیر امن می گردد و بیش از این نیست. FFA این مرز امنیتی را معین نموده است. ما امن ترین شیوه انتقال مسافر را داریم و مطمئنا امنیت برای ما در درجه اول اهمیت واقع شده است.

مدینا بعلاوه اعلام نموده است که صنعت هواپیمایی نمی خواهد دولت مقدار جایگاه ها را معین کند. در عوض عواملی همانند نیروهای فعال در بازار که منعکس نماینده تصمیمات مشتریان است و نیز رقابت بین شرکت ها باید این مورد را معین نمایند.

خانم مدینا معتقد است که اختلاف سایز و راحتی جایگاه ها، یک از اصلی ترین وجوه تمایز بین شرکت های هواپیمایی و از جمله عوامل موثر در رقابت بین این کمپانی ها است. او می گوید که مشتریان با پرداخت خود نشان می دهند که به کدام نوع از خطوط هواپیمایی و کدام نوع از انواع جایگاه های هواپیما علاقه دارند و ما نمی توانیم برای آن ها معین تکلیف کنیم. البته به این حرف خانم مدینا ایراداتی وارد است. از جمله این ایرادات می توان به ارجحیت فاکتور قیمت به فاکتور آسایش در پروازهای کلاس اقتصادی برای بسیاری از مسافران این کلاس اشاره نمود. باید این نکته مهم را در نظر گرفت که افرادی که جایگاه خود را در قسمت اقتصادی انتخاب می نماید، بیش از هز چیز به صرفه جویی در منابع اقتصادی و کاهش هزینه های سفرشان می اندیشند. بنابراین زمانی که قیمت جایگاه های کوچک و تنگ از جایگاه های بزرگ و جادار کمتر باشد، بسیاری از این افراد حاضرند همان جایگاه های کوچک را انتخاب نمایند. چرا که معتقدند کمی سختی کشیدن در سفر ارزش حفظ چند دلار اضافه را دارد. با این تفاسیر آیا باید طبق گفته های خانم جین مدینا این گونه نتیجه گیری کنیم که مشتریان به جایگاه های کوچک علاقه دارند؟ خیر. مطمئنا در کلاس اقتصادی، قیمت کمتر باعث استفاده از جایگاه های کوچکتر شده است؛ نه علاقه مشتریان به جایگاه های کوچک. پس به نظر من دخالت دولت در معین حداقل مقدار جایگاه هواپیماها کاری منطقی و عادلانه است.

مدینا به این موضوع نیز اشاره نموده است که دپارتمان کمیته مشورتی حمل و نقل هوایی آمریکا، سال گذشته برای حمایت از مصرف نماینده تصمیم گرفته است که در معین مقدار جایگاه هواپیماها دخالت نکند. چارلی لئوچا، رییس Travelers United نیز که نماینده مصرف نماینده در این کمیته است، اذعان نموده که مشکل مقدار جایگاه هواپیماها پیچیده تر از آن است که در سطح این کمیته قابل آنالیز و حل و فصل باشد. بنابراین کمیته از سازمان FAA درخواست نموده است که آزمایش تخلیه اضافی را بر روی مقدار کنونی جایگاه های هواپیما اجرا کند. تخلیه بار اضافی، یک آزمایش برای سنجش اندازه برخورداری از فاکتورهای لازم برای حفاظت از مسافر و سرعت تخلیه مسافر در زمان های اضطراری است.

کوهن می گوید:

FAA تا به امروز حداقل مقدار استاندارد را برای جایگاه ها معین ننموده است و اکنون دیگر باید وارد عمل گردد. FAA از تمام شرکت های هواپیمایی خواسته است که جایگاه هواپیماها را به گونه ای بسازند که سرعت لازم را برای تخلیه مسافر در مواقع اضطراری داشته باشد، اما آزمایش تخلیه اضافی در تمامی جایگاه های کوچک امروزی اجرا نشده است و این برای تامین امنیت مسافران اصلا خوشایند نیست.

کوهن بعلاوه به خطرات بهداشتی و تاثیرات جایگاه های کوچک هواپیما بر سلامتی افراد به خصوص در پروازهای طولانی اشاره نمود و گفت:

مسافرانی که در طول پروازهای چندین ساعته پاهایشان را زیاد حرکت نمی دهند، در معرض خطر ترومبوز سیاهرگی عمقی هستند. مصرف نمایندگان هم از لحاظ جسمی و هم از لحاظ اقتصادی به وسیله شرکت های هواپیمایی تحت فشار قرار می گیرند و واقعا از این فرایند خسته شده اند.

مصرف نمایندگان و نمایندگان آن ها در جامعه آمریکا از پیشنهاد معین حداقل مقدار جایگاه هواپیماها بسیار استقبال نموده اند. سالی گرینبرگ، مدیر اجرایی لیگ ملی مصرف نمایندگان و یکی از هواداران افزایش فضای در دسترس مسافران در سفرهای هوایی است. سالی این تغییرات را اصلاحات حامی مصرف نماینده خواند و از این کار ابراز خرسندی کرد. او می گوید:

زمانی که شرکت های هواپیمایی ما به لطف سوخت مقرون به صرفه و هزینه های مسخره همانند هزینه بسیار بالای حمل بار اضافی، رکوردهای سود را پی در پی جابجا می نمایند، واقعا ظالمانه است که باز هم در پی افزایش فشار بر مشتری باشند. ما تصور می کنیم که پیشنهاد جناب سناتور کوهن در بحث تخلیه اضطراری، در راستای افزایش ایمنی مسافران هواپیماها است و از آن حمایت می کنیم. واقعا فاجعه آمیز است اگر آن قدر دست روی دست بگذاریم تا یک سانحه هوایی دیگر رخ دهد و آن گاه در بین انبوه جنازه هایی که مثل ساردین به جایگاه ها بسته و کشته شده اند در پی کشف علل حادثه بگردیم. امنیت و سلامتی مسافران این پروازها به طور جدی در خطر است.

تماس ها بین مسئولان آمریکایی بر سر معین یا عدم معین حداقل مقدار جایگاه هواپیماها در روزهای اخیر رشد چشمگیری داشته است. شاید بد نباشد که بدانید همزمان با افزیش سود شرکت های هواپیمایی، علاوه بر کاهش مقدار جایگاه ها، فضای تخصیص داده شده به هر مسافر در کلاس اقتصادی نیز کاهش یافته است.

این جریان، احتمالا شخص وزیر حمل و نقل ایالات متحده آمریکا را بر آن می دارد تا قوانین جدیدی را وضع کند که حداقل مقدار جایگاه هواپیماها (طول، عرض و ارتفاع) و بعلاوه فاصله از ردیف های جلویی و کناری را برای جایگاه مسافران در هر پرواز اعم از درون استانی و بین استانی معین کند. گرچه تا به امروز کسی به مقدار های معین شده اشاره ای ننموده است، اما آنچه که در بین عموم رواج دارد و پذیرفته شده است، همان فاصله 34 اینچی بین جایگاه ها (به طور کلی فاصله هر نقطه بر روی یک جایگاه تا همان نقطه بر روی جایگاه جلویی یا پشتی آن) و عرض 18 اینچی آن ها است. البته تحت این اصلاحیه، فواصل نام برده تنها پس از طی مراحل طولانی تنظیم مقررات قابل اعمال است؛ بنابراین با این فرض که لایحه FAA دوباره تمدید نگردد و با علم به این که این لایحه تنها تا اوایل سال 2018 اعتبار دارد، پیش بینی می گردد که مسافران برای تماشا جایگاه های بزرگتر باید حداقل تا اواسط سال 2018 منتظر بمانند. محور این لایحه، کوشش برای خصوصی سازی کنترل ترافیک هوایی است که خود می تواند موجب ایجاد دشواری هایی در راستا تصویب آن یا حداقل شکل فعلی آن باشد.