چرا گاهی ماه در روشنایی روز پدیدار می گردد؟ - وبلاگ ساعت زنانه

به گزارش وبلاگ ساعت زنانه، در قرن های پیشین، تماشا ماه در آسمان شب مردم برای مرم حیرت آور بوده. اما چرا گاهی ماه در نور روز نیز قابل رویت است؟

پریسا عباسی- ما گاهی ماه را همچون شب، در روشنایی روز نیز می بینیم؛ از آنجا که ماه نور خورشید را انعکاس می دهد، در شرایطی که ماه به زمین نزدیک تر می گردد، در آسمان روز یا شب بسیار درخشان تر به نظر می آید. بعد از خورشید، با اختلاف زیاد، ماه درخشان ترین جرم آسمانی قابل رویت از زمین است.

بیشتر بخوانید:

عکس | ظهور یک بشقاب پرنده در نقاشی سال 1350

کلک نو ایلان ماسک برای پول گرفتن از توییتری ها!

اما ماه همواره در طول روز قابل دیدن نیست. این به علت وجود جو زمین و چرخه مداری قمر طبیعی سیاره ماست. اگر سیاره ما جو نداشت، ماه همواره از زمین قابل رویت بود. در عین حال، گام های ماه (به حالت های مختلف دیده شدن بخش روشن ماه از زمین گفته می گردد) بدین معناست که زمانی که ماه بین خورشید و زمین حرکت می نماید- مثلا در زمان طلوع ماه نو- سمت روشن ماه از ما دور می گردد و نیمه تاریک آن رو به زمین قرار می گیرد. این امر اساسا ماه را برای کسانی که از زمین، آسمان را دیدن می نمایند نامرئی می نماید.

ماه باید بر نورهای خورشید غلبه کند تا در روز دیده گردد!

ذرات گاز موجود در اتمسفر زمین که عمدتا نیتروژن و اکسیژن هستند، نورهایی با طول موج کوتاه، مانند آبی و بنفش را پراکنده می نمایند. این پراکندگی که شامل جذب و انتشار دوباره نور در جهت های فرق دارد، باعث می گردد تا آسمان آبی به نظر برسد.

ادوارد گینان استاد نجوم و اختر فیزیک در دانشگاه ویانوای پنسیلوانیا، در تبادل نظر با live science گفته:ماه برای اینکه بتواند در طول روز از زمین دیده گردد، باید بتواند بر نورهای پراکنده از سوی خورشید غلبه کند. به مدت دو یا سه روز در زمان ماه نو، ماه از روی زمین قابل رویت نیست، چرا که موقعیت آن در آسمان به ترتیبی است که نور ساطع شده از خورشید، درخشش بیشتری از ماه دارد و نور ماه را تحت الشعاع قرار می دهد. اما معمولا نکته اینجاست که به علت نزدیکی نسبی ماه به زمین (384.400 کیلومتر) نور منعکس شده ای که از ماه به زمین می رسد درخشان تر از سایر اجرام آسمانی دورتر مانند ستارگان یا سیارات دیگر است.

به گفته گینان ستاره هایی که از زمین قابل رویت هستند، میلیون ها میلیارد بار کم نورتر از نوری که از خورشید به ما می رسد و میلیون ها بار کم نورتر از ماه هستند. نور ساطع شده از خورشید به قدری در آسمان ما زیاد است که اغلب در طول روز بر نور ستارگان غلبه می نماید، اما همواره نمی تواند جلوی نور منعکس شده از طرف ماه را بگیرد.

ستاره شناسان، از روشنایی سطوح به عنوان راهی برای معین کمیت روشنایی ظاهری اشیایی از جمله اجرام کهکشان ها یا سحابی ها بهره می گیرند؛ بدین ترتیب که مقدار نوری که از آنها در بخشی از آسمان شب ساطع می گردد و از زمین قابل رویت است، را مقدار گیری می نمایند. گینان در این باره می گوید:از آنجایی که ماه از سایر ستاره ها به زمین نزدیک تر است، درخشندگی سطحی آن بیشتر از درخشندگی سطح آسمان است، به این ترتیب ما می توانیم ماه را به راحتی در نور روز ببینیم.

اگرچه قابل رویت بودن ماه در نور روز تحت تاثیر عوامل دیگری نظیر فصل، گام قرارگیری ماه و شفافیت آسمان در آن روز خاص است.

25 روز در سال می توان ماه را در روشنایی نور روز دیدن کرد!

به طور میانه 25 روز در هر ماه از سال، می توان ماه را در روشنایی نور روز در آسمان مشاهده کرد. پنج روز دیگر، زمان ماه نو و ماه کامل است. زمانی که ماه نو می گردد، آنقدر به خورشید نزدیک است که نمی توان آن را دید. وقتی به زمان ماه کامل نزدیک می شویم، فقط هنگام شب می توانیم ماه را در آسمان ببینیم؛ زیرا با غروب خورشید، ماه طلوع می نماید و با طلوع خورشید، ماه غروب می نماید. به گفته گینان: تنها روزی که نمی توان ماه و خورشید را همزمان در آسمان دید، زمان ماه کامل است. در این روز بعد از غروب خورشید، ماه طلوع می نماید و بعد از غروب ماه، خورشید طلوع می نماید. بنابراین تنها روزی است که ما نمی توانیم ماه و خورشید را همزمان در آسمان ببینیم.

ماه هر روز به مدت 12 ساعت بالای خط افق قرار می گیرد، اما ممکن است نتوانیم آن را در تمام ساعات روز ببینیم. مثلا در فصل زمستان که روزها در عرض های جغرافیایی میانی کوتاه تر هستند، زمان دیده شدن ماه در طول روز کوتاه تر خواهد بود ماه زمان کوتاه تری دارد تا در طول روز در آسمان ظاهر گردد.

به گفته گینان برترین زمان برای دیدن ماه در طول روز، ربع اول ماه (یک هفته بعد از ماه نو) و ربع سوم (یک هفته بعد از ماه کامل) است. در طول ربع اول، بعد از ظهرها می توانید قمرمان را که از مشرق طلوع می نماید، ببینید. در ربع سوم ماه، قمر زمین در طول مدت صبح قابل مشاهده است که در غرب آسمان غروب می نماید. این بازه های زمانی طولانی ترین دوره هایی هستند که می توان ماه را به طور همزمان با خورشید به مدت 5 تا 6 ساعت در آسمان دید.

پدیده دیگری که بر روی رویت ماه تاثیر می گذارد، زمین تاب یا نور زمین است. گینان می گوید: در طول دوره هلال ماه، وقتی که ماه از نظر زاویه ای نزدیک به خورشید است، در واقع شما می توانید قسمت تاریک ماه را ببینید که به خاطر نور درخشان، نباید آن را ببینید. اما بخش تاریک ماه، نور منعکس شده را از زمین می گیرد. برترین زمان برای دیدن این پدیده، در طول دوره هلال ماه است، یعنی سه یا چهار روز بعد از ماه نو.

گینان به دیدنگران تازه کار ماه وب سایت هایی را پیشنهاد می دهد که تقویم قمری و زمان طلوع و غروب خورشید را ارائه می دهند.

منبع: لایوساینس

227227